Dag 11; Lavavelden & vulkanen

Vandaag rijden we, uit de Marco Polo gids, de route; Lavavelden en vulkanen. De route begint en eindigt in Los Llanos, maar we passen hem een beetje aan zodat we vanaf het hotel een rondje maken. We rijden langs de Westkust naar het uiterste Zuiden om dan via de Oostkust weer omhoog en dwars door het binnenland weer terug te komen in Puerto Naos.

Als 1e bezichtigingspunt geeft de gids de sintelvelden van de vulkaan San Juan aan. Helaas missen we die omdat de juffrouw van Google maps, die hier blijkbaar ongelooflijk veel plezier aan beleeft, ons weer via een smal, steil omhooggaand, tussendoor weggetje een stuk van de route laat afsnijden. Gelukkig komen we eind van de dag weer deze kant op, dus misschien dan alsnog.

Ons 1e punt wordt dus de vulkaan van San Antonio. De San Antonio is een vulkaan in de gemeente Fuencaliente de la Palma aan de zuidpunt van het eiland. De sintelkegel is 657 m hoog en 1200 m. breed. De top wordt gevormd door een krater van 400 m breed en 105 m diep, die zijn huidige vorm dankt aan een uitbarsting in 1677, die 65 dagen aanhield, van 17 november 1677 tot 21 januari 1678. Eerst maar een bezoek aan de coffeebar en het visitor's centre.

Na de koffie gaan we aan de wandeling naar boven beginnen.

Al snel hebben we het eerste zicht in de enorme krater.

We klimmen verder naar boven...

...over de smalle kraterrand.

Overal gestolde lava.

Beter kijkt je niet over de rand!

We zijn er bijna...

En dan staan we eindelijk op het hoogste punt van de kraterrand.

Indrukwekkend, als je bedenkt wat er onder onze voeten, in het binnenste van de aarde, allemaal gebeurt...

Vanaf dit punt zien we ook onze volgende stop, de zoutvelden en de oude en de nieuwe vuurtoren van El Faro.

We maken nog een vulkaanselfie, waarbij je helaas niet kan zien hoe ongelooflijk hard het waait hier boven.

En dan lopen we terug weer naar beneden.

Als we de weg verder naar de uiterste Zuidpunt van La Palma vervolgen komen we ook nog langs de wat jongere vulkaan Teneguía. deze vulkaan is (voorlopig) de laatste vulkaan die uitbarstte op Spaanse bodem, van 26 oktober tot 28 november 1971. Helaas kun je alleen lopend vanuit Los Canarios, via een slecht aangegeven route (zegt Marco Polo) bij deze vulkaan komen. Wij slaan dus even over. Wel rijden we dwars door de indrukwekkende lavavelden (zou de maan er ook zo uit zien?) van deze vulkaan.

En dan zijn we op het Zuidelijkste puntje van La Palma beland.


De vuurtorens van Fuencaliente.

De 1e, originele vuurtoren, is geopend in 1903. Deze toren is 12 meter hoog en is onderdeel van het naast de nieuwe vuurtoren gelegen wachtersgebouw. De vuurtoren is tijdens een aardbeving in 1939 zwaar beschadigd en deels herbouwd. Tussen 2001 en 2004 is de toren gerepareerd en daardoor is het tegenwoordig mogelijk voor bezoekers om de toren te beklimmen. Het wachtershuis is hergebruikt als informatiecentrum voor het zeereservaat op het eiland (Centro de Interpretación de la Reserva Marina de la Isla de La Palma). De grootste ruimte is ingericht als vulkaankloof, waar de bezoekers op een verhoogde glazen vloer lopen. Hier staat ook een bronzen sculptuur van een dolfijn. Helaas is, om onduidelijke reden, de vuurtoren niet open vandaag.

De, huidige, nieuwe en hogere vuurtoren is gebouwd in 1985 en is rood en wit geverfd. De toren heeft een hoogte van 24 meter met een lichthoogte van 36 meter boven het waterpeil. Het licht kan vanaf 14 zeemijlen afstand gezien worden en bestaat uit drie flitsen wit licht elke 18 seconden.

Vervolgens lopen we naar de zoutvelden die vlakbij de vuurtorens liggen.

Deze zoutvelden zijn tot Monument van Wetenschappelijk Belang verklaard vanwege het feit een rustplaats te zijn voor veel migratievogels. Hier verenigen de grond, het water en de lucht zich om van de Salinas van Fuencaliente een waardevol landschap te maken, waar het contrast tussen het witte zout, de zwarte vulkanische grond en de blauwe zee een beeld van grote schoonheid creëren. Het kleurenpalet van de natuur schildert de zoutvelden...

Het water van de oceaan is gevat tussen rotsen en klei, dat een labyrinth vormt waar de zon het verdampt en het zoutgehalte condenseert. Dit produceert vervolgens prachtige kleureffecten. De kleine schitterende kristallen worden op ambachtelijke wijze verzameld en worden gevormd in kleine piramides die in de lucht drogen.

Het is inmiddels al na 15.00 uur, dus we besluiten hier meteen maar even wat te drinken (nee, geen zout water) en wat te lunchen. Anja heeft gefrituurde inktvis met zoetzure saus en Benny frietjes met een soort van gekookte Duitse worstjes waar hij de rest van de middag nog plezier van heeft...

We nemen nog een fun picture... 1x raden wie er op de foto staat?


...en dan vervolgen we de route weer langs de oostkust omhoog. We komen langs het vliegveld, waar net een vliegtuig vertrekt. Op de foto kun je goed zien hoe klein het vliegveld én de start/landingsbaan is.

We hebben inmiddels zo'n drie kwart tank benzine verreden en omdat we niet zo heel veel tankstations tegen komen en niet voor verrassingen willen komen te staan, stoppen we bij de 1e de beste pomp. Voor €35,- (€1,18 p/ltr) wordt de tank voor ons vol gegooid en zijn we weer ready to go.

Vanaf nu hebben 2 twee opties, we kunnen nog iets verder omhoog en dan via één van de hoofdwegen, de LP-3, het eiland oversteken naar de Westkust, of we gaan via de LP301, dwars door net N.P de Cumbre met een stop bij Refugio de El Pilar, een rekreatiegebied. We doen het laatste. Als we op de top bij El Pilar zijn, blijkt daar voor ons niets te beleven. Het is idd een rekreatiegebied met bbq plekken en klimapparatuur voor kinderen. We zien ook de beloofde koffie kiosk nergens, dus we rijden door tot Mirador Lliano de la Vente

Als we wegrijden van de parkeerplaats roept Anja dat we de verkeerde kant opgaan, maar Benny roept ...uiteraard... nee joh. We zijn van die kant gekomen en hebben zo recht de auto ingeparkeerd, dus we moeten hier heen. Okay, als jij het zegt, Anja is niet overtuigd...

Na een kleine 10 minuten, we waren gelukkig nog niet zo ver, staan we weer bij het rekreatiegebied van El Pilar.... mmmm, waren we hier net ook al niet? Als Benny de auto keert kijken we ineens tegen de achterkant van de koffie kiosk aan. Heyyy, koffie. Lekker! Uiteraard roept Benny dat hij dat net al gezien had en daarom terug is gereden. Hahahaha, tuurlijk! We nemen 2 koffie en een halve ltr water (kosten € 3,-!!) en gaan dan weer de goede kant op.


Nog een laatste foto van een schattig paars bloemetje, waarvan we de naam niet heb kunnen achterhalen Iemand enig idee??

Het is inmiddels bijna 19.00 uur en we hebben geen zin meer om nog naar het gemiste sintelveld van vanmorgen te rijden. We gaan meteen terug naar Sol la Palma. We hebben beide niet echt honger, dus we lopen even de Spar binnen, waar we een broodje en wat rauwe ham kopen. We hebben ook nog yoghurt én Jelly pudding in de koelkast. Dus daar doen we het vanavond wel mee.

Morgen nog en laatste relaxdag voor we, voor de laatste 2 nachten, naar ons 4e hotel, terug aan de Oostkust vertrekken.


Liefs en tot morgen!


Reacties

Reacties

Ineke van Straten

Hoi, het is een een heel mooi eiland aan jullie foto's te zien. Die mevrouw van Google hebben wij ook vaak. En ja, het is een sport van haar om je zoveel mogelijk over de meest moeilijke paadjes te laten rijden. Nog veel plezier!

Trudy

Wel weer een mooi verhaal en mooie foto,s

ria

nou een mooie dag en veel gezien , ik geniet mee van de foto's

Ada

Wat weer een mooie. Dag en schiterende fotos ,en een prschtig verhaal .

Jannie

Mooie foto,s lijkt een beetje op timafaja in Lanzarote, en nu word het weer aftellen.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!